Zondagmiddag naar Smilde met een auto vol spullen en
natuurlijk onze Esperanza-hondjes daar geknuffeld: Omi, Ana, Din, Bonny. Nou,
echt knuffelen alleen bij Din.
Bij Omi is knuffelen zachtjes aaien en een voorzichtig
knuffeltje. De kwetsbare Omi van 12 jaar roept alle tederheid in je wakker. We
zijn Maureen dankbaar dat Omi mag blijven. Ze is een hondje van de dag. Maar ze
heeft haar leven niet in een dodingsstation in Andalucia hoeven eindigen
godzijdank. Het onherkenbare hoopje oud vuil is geopereerd, krijgt medicatie en
scharrelt sinds 25 september heerlijk rond. Zo lief gebleven.
Hoewel ten diepste een knuffeltje is met vreemden
knuffelen voor Ana een hoge brug te ver. Ook een lekkertje nam ze niet aan. Ze
belandde begin 2015 als piepklein pupje in shelter The Nature Association bij
Boekarest. Kromme pootjes, platvoeten, grappig, uniek. Een zorgenkindje door
alle gemiste socialisatie. Ze zag amper mensen naast de verzorgers en kende
echt niks. Bij spanning een kort lontje. Maar een nieuw baasje met veel geduld
kan met Ana nog een heel eind komen. Maureen mag haar kammen en knuffelen, ze
speelt heerlijk met een piepbal en huppelt al blij in de tuin. En nu ……. het
grote nieuws: Ana gaat naar huis! Dat nieuwe baasje met open hart en voor Ana
ideale woonsituatie is gekomen. Ze gaat wonen op Fort Nigtevegt in een
prachtige middle of nowhere met haar nieuwe bazinnetje en 2 Australian
Shepherds, Roemeentje Lila en een dogproof zwarte poes.
Kleine Ana
Ana met platvoetjes
Ana klaar voor Nederland
Ana speelt
Bonny is een heel gevoelig schatje, dat niet lief
behandeld is. 7 jaar lang opgesloten in een kamertje. Het gruis in refugio
Sierra Nevada deed haar voetjes pijn. Ze denkt heel snel dat het niet goed is
en deinst dan achteruit of krimpt ineen. Dus niet knuffelen, maar rustig van
opzij even een aaitje was goed. We hebben met Din en Bonny gewandeld en dat
vindt ze prachtig. Wie geduldig een band opbouwt met dit intens lieve hondje
dat naar aandacht snakt, wordt met veel liefde beloond.
Anita en Bonny
Echt knuffelen kon dus alleen met Din: een heerlijke,
lieve, ongecompliceerde, grote Border Collie. Hij is bijna 10 en zat al lang in
de refugio. Hij heeft daarvoor een huiselijk leven gekend. Hij loopt lekker
voor je voeten in huis en wil voortdurend dat je een balletje gooit. Een fijne,
nog heel fitte hond die graag een flink eind loopt. Helaas was onze wandeling
met hem en Bonny wat aan de korte kant voor Din. Maar leuk was het wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten