Na Niki’s dood kwam Kitty. Het gemis van Niki, voortijdig overleden, blijft. Zoveel van gehouden, zoveel van geleerd. Neiging tot vergelijken is er niet. Misschien speelde mee dat de koppies iets van elkaar hebben. Een mooi proces, een nieuw dier. Maar geef het veel tijd: elkaar ontdekken, groei van de band. Ondanks alle beginliefde is het nu, na een jaar, vertrouwder en inniger, van beide kanten. En dat proces is niet af. Kitty, ong. 5, komt van straat: waaks, altijd alert op onraad, weggejaagd worden of erger. Gelukkig aanhankelijk gebleven, wrsch. door goede mensen die soms eten gaven. Maar ze schrok bij het minste of geringste of hapte bij wegleggen van de krant bv.
Ze verloor ons nooit uit het oog. Ze croste heerlijk rond,
ook in het bos, maar je had nog niet de K van Kitty in je mond of ze stond voor
je. En toen, na een half jaar, was Kitty foetsie. Roepen: zinloos. Toen pas was
haar vertrouwen in ons groot genoeg om op ontdekkingstocht te gaan. Inmiddels
dus een GPS tracker aangeschaft. Onze kleine atlete springt meters hoog. Racet
achter de bal aan. Haar aanvankelijke watervrees is ze allang kwijt.
Tussen Kitty en Rafa gaat het prima. Het leeftijd- en
energieverschil is groot. Maar bij het wandelen zijn ze vaak samen aan het
snuffelen of ergens achteraan. En als ze blij zijn, neuzen ze. Ze vinden
elkaars aanwezigheid prettig. We zijn nu voor het eerst met Kitty erbij op
vakantie, in Beieren. Elke dag erop uit, onbekende geluiden, ervaringen. Ze
doet het super: in de auto wachten bij kloosterbezoek oid, mee natuurlijk waar
het mag. Fijn om alle tijd te hebben haar te leren dat onbekende geluiden en
situaties niet altijd onveiligheid betekenen. Ze leert met sprongen.
