Bezoek gebracht aan Cuca in Dierenthuis. Spannend. Hoe
zouden we haar aantreffen? Enerzijds 1000% vertrouwen in Dierenthuis,
anderszins: we hebben geen baasje gevonden met de persoonlijke aandacht en
knuffels waar ze zo van kon genieten. Altijd lukte het, soms op de valreep.
Helaas was deze keer de onzekerheid of dat ene baasje ooit zou komen, te groot.
Dierenthuis
Gelukkig zagen we een blije Cuca. Enkel goed nieuws. Ze
was snel gewend, kan met alle honden, laat zich aanhalen door de vaste
vrijwilliger die er 7 dagen per week is. Geniet van de 3 dagelijkse wandelingen
op het terrein, zwemt graag in de vijver. Geen stress. Opluchting dus, want
daarom namen viel het zware besluit te stoppen om een baasje voor Cuca te
zoeken. Door haar verleden met ernstige pesterijen en verwaarlozing komt ze
snel onder spanning. ‘Gewone’ opwinding, onrust, prikkels of vormen van enige
druk/sturing kunnen leiden tot een gevoel van ongemak dat snel kan escaleren.
Ze gaf maar kort waarschuwingssignalen af, ging snel over tot bijten met echte
schade. Dat hebben de transporteurs, Maureen en de dierenarts geweten. Je moet
heel ervaren èn heel alert zijn om de eerste tekenen te signaleren. Dat vraagt
baasjes met grote motivatie die het niet aan het dier wijten, als het toch eens
mis mocht gaan. Ook baasjes met hondenkennis, die een dier kunnen ‘lezen’
(signalen herkennen), vanuit een dier denken, waar velen, goed bedoeld maar
onterecht, met menselijke maten meten.
Cuca heeft het in Dierenthuis naar haar zin.
Cuca in de refugio in Spanje
In Dierenthuis geen risicovolle prikkels die Cuca tot
bijten brengen. Zou het ooit eens, dan zal het zich niet tegen haarzelf keren.
Wat in de maatschappij te vaak gebeurt, ook als het komt door onkunde van
volwassenen of kinderen die te veel wordt toegestaan met een dier. Met soms het
ergste gevolg: euthanasie. Dat risico mogen wij Cuca niet laten lopen. Ze
verdient rust en een plek waar ze altijd mag blijven.
Cuca in opvang bij Maureen
Vol doornen uit Spanje, ook door haar lip heen
Die rust zagen en voelden we. Hoewel Cuca in een grote
roedel (35?) leeft, heeft ze een fijn leven. Ze zijn vrij om buiten om naar de
buurkennel lopen. Ze loopt blij mee met de wandelingen. 2 x per dag wordt voer
buiten gestrooid op de grond. Veel afwisseling dus en grote bewegingsvrijheid
de hele dag door. Belangrijk voor Cuca, want ze is behoorlijk energiek voor
haar 10 jaar. Mocht er wat zijn: in eigen huis is professionele medische
verzorging.
Dierenthuis, de
buurkennel Cuca
met haar roedel in Dierenthuis aan de wandel
We moesten een knop omdraaien, het een plekje geven,
vanuit Cuca denken. En dan kun je enkel blij zijn. Ze krijgt hier vast nog hele
goede jaren. Dierenthuis is een wereld met respect voor wat leeft en nog
dierwaardig geniet. Poezen met leucose, blinden, doven, kreupelen … Ze horen
erbij, krijgen bescherming. Je zou deze instelling, deze manier van samenleven
voor ieder levend wezen wensen.
Dierenthuis, poezen en rolstoelhonden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten