Teefje Zen en 3
broertjes lagen (4 weken oud) langs de weg. Op Rocio en Paco’s finca leek Zen
bescheidener/onzekerder dan de dondersteenbroertjes. Toch had ze iets
onafhankelijks en was mensgericht. Zen behoefde een goede opvoeder die
veiligheid biedt, respecteert hoe ze is, maar wel haar rustig vertrouwt maakt
met de buitenwereld. Op huisbezoek in IJmuiden bij Pia, haar man, 2 dochters, 2
poezen wisten we: dit is het goede klimaat voor Zen. Dat klopte. Ze ontwikkelt
zich heel stabiel (zucht: je gunt alle dieren zo’n mix van acceptatie/begrip om
vandaar uit rustig en goed begeleid het leven in te stappen). Op de manege is
iedereen gek met haar. Ze loopt een paard niet voor de voeten en gaat netjes
opzij zitten. Haar angst voor honden is ze bijna kwijt. Binnenkort de eerste
cursus, en dan waarschijnlijk een combinatie van behendigheid/speuren, want
beide zien ze al in haar gedrag.
Met grote honden is
het nog een tikkie spannend: plat op de grond (of achter een boom) en dan
ineens erop af. Thuis wordt ze zelfs wat waaks. En Zen kan inmiddels 2 uur
alleen zijn. Dan wordt het te lang en vindt Pia haar op de bank op haar
nachthemd (dat Zen van boven haalde) met knuffels (waar geurtjes aan zitten
natuurlijk) tussen de poten. En eerst durfde ze niet in de auto en kijk nu maar
eens naar het filmpje
Bange, schuwe Zen
wordt een open, vrolijke hond. Maatjes met alle gezinsleden, maar de jongste
dochter en Zen spelen en kroelen wel heel wat af.
Vuurwerkknallen
lijken haar niet te raken. Ze blijft scharrelen
Met de katten is het
dubbel. De foto geeft wel aan dat ze echt samenleven, maar niet altijd zonder
slag of stoot. Zen gaat soms achter ze aan, daagt de jongste uit., die echt
niet opzij gaat en Zen en de oudste bekijken elkaar over en weer soms met zeker
wantrouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten