Mooie, lieve Bo-Ghy, ook wij gaan je enorm missen. Bij
aankomst in Smilde nooit meer de witte, vriendelijke beer bij het hek. Maureen
haar grote Pyrenee is geveld. Dinsdag 26 januari waren we nog in Oldenzaal bij
een specialist. Na enkele uren onderzoek was de uitslag duidelijk en
verpletterend: ver gevorderde, agressieve neuskanker, binnen korte tijd wordt
het lijden.
Vrijdag 5 februari is hij ingeslapen. Thuis. Gelukkig was een begripvolle dierenarts hiertoe bereid (keurig conform Coronaregels). Bo-Ghy ging in zijn eigen vertrouwde wereld. Maandag is hij opgehaald voor crematie. Voor Maureen een moeilijke tijd. Altijd stond of lag de grote beer bij het hek of achter de deur. Nu een grote leegte in hart en huis. Geen roedelleider meer. Geen bewaker van huis en erf meer.
Bo-Ghy, je maakte indruk, met je imposante uiterlijk, je
tegelijk krachtige en zachte karakter. Vriendelijk en kalm, soms wat
onderliggend enthousiasme, zo kwam je ons tegemoet. Loyaal en serieus zou je
niet aarzelen baasje en territorium te beschermen. Je had het bijzondere
karakter van de Pyrenese berghond. Een eeuwenoud ras, zelfstandig opererend in
de bergen bij een kudde. Met de bijbehorende onafhankelijkheid en soms koppige
eigenzinnigheid zou je geen gehoorzaamheidswedstrijd winnen. Maar voor je
rechtvaardige, geduldige baasje deed je graag iets, was je betrouwbaar en
aanhankelijk. Ook voor de vaste roedel en de passerende adoptiehonden had je
grote betekenis.
Afgelopen jaar: Bo-Ghy’s 7e verjaardagswandeling in juni en
de kerstkaart van december.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten