Om 12.30 afgelopen zondag stopte de transportbus van Home
from Home bij Maureen met Terry, Olli, Lupita (nu Lupa), Golfo (nu Rakker). Ze
zouden daar in opvang, maar waren vooruit geadverteerd en alle 4 hebben al een
baasje (zie sitebericht hieronder). Nog mooier: die baasjes waren er. Wij waren
ook gekomen om wat formaliteiten te regelen en dit mooie moment mee te maken.
Home from Home is een fijn transport. Het is heerlijk dat de dieren ter plekke
worden gebracht i.p.v. op een verzamelstopplek ergens bij een pompstation aan
de snelweg o.i.d. En het gaat zo lekker rustig. Eén voor één komen ze uit de
bus. De lijn die wordt overhandigd aan het nieuwe baasje en dan volgt de eerste
ontroerende ontmoeting. Daarna nummertje twee etc. Het is 2 dagen en nachten
reizen vanuit Zuid Spanje, dus een beetje ontspanning was broodnodig. De
knotsgrote, perfect omheinde tuin was ideaal daarvoor. Al gauw werd er heerlijk
gerend. En toen natuurlijk weer in de auto en echt naar huis. En de eerste
berichten hebben we al gekregen.
Rakker
Golfo heeft de nieuwe naam Rakker gekregen en dat leek ons
helemaal raak. Hij was zeer levendig en actief bij aankomst en sjeesde de tuin
door. Dat klopt met de beschrijving. Maar hij lijkt ook een rustige kant te
hebben. Thuis gekomen ging hij lekker met de speeltjes aan de slag, maar later
op de dag lag hij het allerliefst dicht tegen Corry aan op de bank met zijn
koppie bijna onder haar. Kater Tinus komt af en toe even stiekem kijken. Als
Rakker beweegt, smeert hij hem gelijk.
Terry
Terry week niet van moeder Talitha’s zijde, maar is
inmiddels ook al bevriend met Ties. De eerste nacht heeft Terry heerlijk
geslapen. De babyfoon stond aan, maar na heel eventjes wat piepen bleef het
helemaal stil. Ondanks zijn vele wonden en immense verwaarlozing denkt Talitha
dat hij wel ooit in een gezin woonde, want hij springt alleen op de bank, als
zij zegt dat hij bij haar mag komen liggen. Het uitlaten ging super. Ze waren
verbaasd hoeveel mensen ’s ochtends om hal 7 de hond uitlaten! Terry’s
aandachtspunt is eten. Hij is behoorlijk mollig, hadden we al gezien. Nu blijkt
dat hij dol wordt, als hij eten ziet. Dus Ties met een koekje in de hand in de
kamer, dat kan niet. Daar zal zijn verleden debet aan zijn. Het blijkt een
heerlijk speels hondje dat dol is op de knuffels en de flossen.
‘We zijn ontzettend blij met Lupa.’
Lupita heet nu Lupa. Michel, Anke en Brechtje zijn zo
gelukkig dat ze nu Lupa eindelijk thuis hebben. De eerste nacht ging super.
Michel heeft op de bank beneden bij haar geslapen en ze ging nb. zelf lekker in
de openstaande bench liggen. Maureen had iedereen wat shampoo meegegeven en
Lupa heeft de eerste wasbeurt al gehad. Dat vond ze echt lekker. Ze vinden het
geweldig dat ze heel veel energie blijkt te hebben. Wel moet ze nog wennen aan
de 4 konijnen die in de tuin rondlopen.
Helena is gek met Olli, maar de katten en de kippen nog
niet.’
Op de terugreis zat Olli heerlijk op schoot en bij
thuiskomst kwam hij vrolijk en kwiek uit de auto. Het slapen en het wandelen
gaan ook al direct super, maar er is een ander punt waarop gelijk fors getraind
moet worden. Bij thuiskomst dook Olli direct bovenop de katten die doodsbang
wegstoven en vervolgens had hij een kip te pakken. Hij is watervlug. Olli is
een heel prachtig, levendig en pienter ventje dat beslist wel wil leren en die
ook wel kan gehoorzamen. Maar ja, zo’n begin is er niet direct weer uit. Wist
Olli veel, dat dat niet hoorde. Vogels, eenden, katten, kippen, daar wil hij op
af. En blijkbaar is hem nooit geleerd dat je dat niet doet. Maar het betekent
wel dat Helena met Olli en de andere dieren echt opnieuw moet beginnen en dat
zal nu meer tijd vergen door de roerige start. En veel alertheid natuurlijk. We
duimen heel hard dat Olli snel leert ook op dit punt gehoorzaam te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten