Naast de vele mooie updates komen er ook overlijdensberichten, wat vaker naarmate we langer bestaan en mede door de keus zo veel als haalbaar ook honden op leeftijd, met kwaal, rugzak ed. te helpen. Criterium: levenskwaliteit. Voor ons is elke hond een levend wezen met gevoel, geen ‘zaak’ zoals nog steeds voor de Ned. wet. 4 honden overleden afgelopen maanden.
Lucca
In febr. onze vrolijke senior Lucca (Cartucho), 11.5 jaar.
Al flink bejaard, maar toch gedumpt op straat door familie na de dood van zijn
vrouwtje. Dat blijft slikken. Gelukkig kreeg hij nog 7 prachtige maanden bij
lieve baasjes, midden in het bos bij het Duitse Nordhorn. Lucca was een
heerlijke hond, ook bij hun uitgebreide veestapel snel op zijn gemak. Helaas,
de lekkende hartklep werd hem fataal. Lucca ligt nu in hun tuin, dichtbij zijn
favoriete kamer beneden.
Sordo in de refugio wandelen
met het baasje op Ibiza
foto's boven respectievelijk: net
aangekomen
op Ibiza in het
zwembad mee
naar Bolsward
Sordo (Friso), 16 maart overleden, ong. 11, kwam in 2012 op
ons pad, via de straat en het dodingsstation. Een grote witte lobbes, 100%
doof. Na een kort verblijf in een privé-pension (duur!) kon hij terecht bij
refugio Sierra Nevada. Een intense lieverd die alles nog moest leren. Zomer
2012 brachten wij hem zelf naar Ibiza. 9 jaar leefde Sordo midden in de natuur
bij een fijne baas en zijn hondenvrienden. Dagelijks gezamenlijk uren op pad.
Ook op de camperreizen door Zuid-Spanje en Afrika gingen de honden mee. Helaas,
aan alles komt een eind, schreef baasje René.
Amira
Amira (Akira) overleed 01 april, bijna 10, oud voor een
Sharpei. Een extreem voorbeeld van misdadig overfokken. Gevolg: ellendige
Sharpei-kwalen door bv. extreme huidoverlap, idioot dikke neus en lippen,
stijve oren (afsluiting gehoorgang). Gebit dus niet te bekijken, entropion
(ogen), ze kon niet rechtuit kijken, keihard oorsmeer e.a. Maar zo’n lieve
kwieke, eigenzinnige dame. Ze beleefde nog 4 topmaanden bij Sharpei-liefhebbers
in hart en nieren en bij de 2 Sharpeis Django en Yian. Amira heeft nog volop
genoten van fantastische zorg en wandelen in het omringende natuurgebied van
Staatsbosbeheer. Helaas kreeg ze ook nog het Sharpei fever syndroom. De baasjes
schrijven: ‘We zijn blij dat we haar mochten leren kennen.’
Nala
Nala in
opvang
Nala met Bijke
Nala overleed onverwacht: niet lekker, niet eten, leek soms
de weg wat kwijt, afvallen. Bloedtest wees uit dat de nieren amper nog
functioneerden. Dan houdt het op. Ze was 13 en had ruim 3 fijne jaren bij twee
dames in Kampen, Stabij Bijke en 3 katten. Nala was al gauw leader of the pack.
Ze had rustige kanten, maar ook de nodige pit. Nala zwom op z’n tijd en genoot
van wandelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten