November 11 2023  Doorgaan

De adopties vlotten niet echt. Het valt niet mee. Maar een mooi mailtje gisteren eindigde zo: ‘Blijf vooral zo betrokken allemaal, liefs ….’. En dat doen we, met zorgvuldig plaatsen voorop. Helaas staat in reacties geregeld niet het dier centraal, geeft men amper informatie, vindt ons lastig, gaat in de aanval. Recent eiste iemand waar we haast niks van wisten op voorhand dat de hond gebracht zou worden (‘heb ik al zo vaak gezegd, dat zelf ophalen niet kan’), gevolgd door afschieten van onze nette afwijzing als ‘mensen maar wat voor de gek houden’. Het kan groffer hoor. Gelukkig heb je fijne mensen die snappen dat ervan afzien beter is bij twijfel of hond en baasje(s) voldoende gelukkig worden samen: ‘De manier waarop u met het beestje omgaat raakt me en compliment’, schreef iemand Maureen mbt Milka. Ook als al veel geïnvesteerd is in verkennen over en weer, accepteren mensen die het dier primair stellen, ondanks teleurstelling, een afwijzing. Hopelijk handhaven we wel het aantal adopties van afgelopen maanden: aug. 2 (Macey, Samba), sept. 2 (Pokémon, Smile), okt. 2 (Rebecca, Opal): 6 fijne adopties. En dan de vreugde van blije appjes. Van Smile, nu Elli: ‘ze mag groeien en opbloeien’ en ‘inmiddels durft ze bij ons onder de dekens’. Van Pokémon: ‘wij hebben het zo getroffen met hem’ ‘baasje en Pokémon hebben de grootste pret samen’. Dus vol moed voort!

 

  

Maar wat zou het fijn zijn, als er weer een aantal een liefhebbend thuis vonden. Het is ook zo veel werk voor Maureen nu. Alleen al het voeren (het vliegt er ook door momenteel), medicatie toedienen, schoon houden, al die was. Donderdag brachten we weer wat voorraad en namen het nodige voor de stort mee terug.

Zou mooi, lief boefje Vainilla eindelijk door de juiste mensen gezien worden? Wie had nou gedacht dat ipv een nieuw baasje wij weer op 27 nov. met haar naar Vught gaan voor nacontrole ballon dilatatie 28 aug.?

Ook Nilsson snakt naar een thuis. Hij was mager van stress in de refugio. Een super grappig apekoppie met praatjes soms (ik ben wel een terrier), maar zo’n behoefte aan nabijheid.

En mag Zani haar streefgewicht bereiken bij rustige baasjes waar ze kan genieten van knuffels? Ze viel bij Maureen al af van 25.6 kg naar 19 kilo.

 

Wie heeft een groot hart voor een dier dat zeker weten je betere zelf naar boven haalt? Dat fijne koppie straalt zo’n rust uit. Lydia neemt het leven zoals het komt, zit er niet mee of ze nog 1, 2, 3 jaar heeft, blij met elke dag liefde en zorg. Haar bloedtest in Ned. was prima, ook lever, nieren. De medicatie voor haar hartfalen verdraagt ze goed. En ondanks een nogal tandeloos bekkie jat ze Kito’s brokjes. Ze wandelt graag en is aardig lenig.

Lydia eet de brokjes van Kito

 

TINKA FREEK NOBLE BROWN CASSATA MILKA

Ze willen allemaal zo graag een eigen thuis: Lukt adopteren niet, andere hulp en morele steun zijn net zo welkom. De weg is lang, het leed groot, maar elke stap telt en helpt. Stop niet met helpen! Doe iets (kleins), hoe dan ook (adoptie, handtekening, donatie: financieel, spullen, voer), op jouw (bescheiden) schaal binnen jouw mogelijkheden. Laat het niet bij woorden (klagen). Als ik denk aan al die mooie zielen die we al geholpen hebben, dan is het glashelder: doorgaan.