Oktober 24 2023  Drie zwervertjes: Lydia, Opal, Nilsson

14 oktober haalden we hen uit Utrecht van een A&V transport. Ondanks de moeizame adopties, 3 erbij? Ja, nu totaal weer 12 adoptiehonden. (Te) veel, maar wat doe je, als je op bezoek bij refugio Sierra Nevada Lydia ziet? Zwaar verleden, toch wonder van Zen en liefde. Ze kroop in ons hart. Daarbij vroegen Safie’s baasjes (overleden, adoptie 10 jaar terug) weer naar een hondje. Opal, ook in Sierra Nevada, was een schot in de roos. Zij had dus op voorhand al een thuis. Tja, dan kleine, magere Nilsson (in mei ontmoet in de Protectora) ook maar mee. En de refugio’s natuurlijk ook blij.

  Van Lydia, gevonden in hele slechte staat, kunnen we allen leren. Net als Omi destijds roept ze zoveel positiviteit op. Ca. 9 jaar, blijvende sporen van een hard bestaan (siteberichten 11 juni, 17 juli), maar altijd lief, sereen. De multi-operatie, sterilisatie en revalidatie onderging ze in alle rust. Terug in de refugio zagen ze opnieuw een blije, dankbare Lydia. Een echt Esperanza-hondje: extra kansarm, maar nu veilig, vanaf nu liefde en zorg voor de tijd die ze nog mag krijgen (hopelijk nog een paar mooie jaren). Ze heeft chronisch hartfalen. Vorige week herhaalde de dierenarts in Diever de bloedtest (uitslag volgt). De foto’s hieronder getuigen van Anita’s liefdevolle zorg. Een tasje met medicijnen, 2 zakjes medicijnen (tijdens transport: voor vrijdag- en zaterdagmiddag 13.00 uur) te geven in stukjes zachte kaas

 

 

Bij wie mag dit fijnzinnige Podenco-meisje, zo lief en makkelijk verder, in alle betekenissen thuis komen? Lydia zal je voorbeeld zijn van het bewaren van rust en geven van liefde.

 

Met Lydia aan de wandel

Opal, verleden ook onbekend, ca. 1 jaar, huppelt nu in Hooghalen rond als Ollie. Met een broertje zwierf ze in een dorp bij Granada. Rustig en dartel tegelijk, heel sociaal, ideaal voor kwieke mensen. Ze speelde wat af in de refugio en de 2 dagen bij Maureen (volgens voorschrift mogen honden pas 2 dagen na aankomst in Ned. doorreizen). Ollie geniet nu in een grote, groene tuin bij toegewijde baasjes die ook nog eens kilometers lopen dagelijks.

Nummer 3, ook van straat, Franklin gedoopt, voelde voor Conny toch als een Mowgli, maar voor Maureen een Mr. Nilsson: aapje van Pippi Langkous. Kortom, Nilsson nu. Hem zal het een zorg zijn, want dit kleine aapje met sta- en hangoor, jaar of 4, 30 cm, vindt zich zelf geweldig en dat is ie ook volgens Maureen. Zijn pittige terrier karakter is totaal niet onder de indruk van de imposante Darwin. Mix van van alles, Yorkie kleuren, formaatje Jack Russel, krulvacht, relatief lang lijfje. Super speels en gezellig , maar ook een gevoelig zieltje, geen handling gewend. Hij is behoorlijk mager, wrsch. door stress in de refugio, en vindt alleen zijn helemaal niks. Maar leuk!