Eerst het lief (leed in het e.v. sitebericht): Kiwi, mixje,
3.5 - 4 jaar, met eerder Roemeens dan Spaans ogend herderachtig koppie, ging 11
nov. naar Enschede. Ze kwam 17 sept. 22 en wachtte dus lang. Blij ei en toch
echt rescue met sporen van haar eerste levensjaren: dodingsstation en lang in
de refugio. Eerst niet open naar vreemden, draait wel vrij vlot bij. Ook
aanhankelijk. Een enkele keer, als het te spannend wordt, neigt ze naar
uithalen. Maureen toonde de adoptant bij intuigen voor een stukje lopen hoe een
hand met vingers op de rug oogwit gaf en een zacht aaiende hand een bijna
soezende Kiwi. Klein gebaar voor ons, groot verschil voor Kiwi! Vaak begint het
met die kleine signalen. Die moet je ‘zien’, aanvoelen, achten. Zo’n dier komt
bij de één terug van adoptie met misbaar over bijten en wangedrag en bij de
ander die het ‘ziet’, respecteert, ombuigt is het enkel reden voor extra zorg,
bescherming, liefde.
In dit kader een uitstapje naar Snoopy (ong. 8 j. nu), een
prachtig vb. Na 2 mislukte adopties (heftig van zich afsnauwen, ‘bijten’)
volgde (na 2j., 10 mnd. in Ned.) op 12 mrt 23 de 3e in het mooie, landelijke
Sellingen. In Spanje zat hij ook al 2.5 jaar in de refugio. Snoopy, nu Ronni,
heeft een fors rugzakje, is terrier pittig, maar ook rustig en knuffelig. Ook
bij hem zijn regelmaat, voorspelbaarheid, voldoende rust tussendoor belangrijk
om hem niet wantrouwend te maken of zijn stressemmertje te vol laten lopen. Dat
alles krijgt hij nu, maar zelfs in deze zeer prikkelarme woonomgeving blijven
bepaalde dingen spannend (bedreigend). Dus heeft Ronni nu, ook ter bescherming
van zichzelf, een ‘diploma muilkorfje’ (enkel voor dierenarts, noodgevallen).
Natuurlijk kunnen er snoepjes doorheen. Spelenderwijs aangeleerd, elke dag
eventjes om, zodat het ‘gewoon’ is. Ronni vraagt nu om het muilkorfje (lees:
snoepjes).
Ook bij Kiwi is weg uit de veiligheid bij Maureen na dat
leven vol onveiligheid dus een extra grote, spannende stap. Gelukkig lijkt het
baasje niet onzeker, rustig in aanpak, zorgzaam, groot rescuehart en ervaren
door oppassen op honden bij mensen thuis. En ze lopen zo het bos in! Erg fijn.
Kiwi heeft baat bij voldoende lopen (spieropbouw), maar wat vaker (en niet
urenlang) ivm forse heupdysplasie waardoor ze al artrose aan een achterpoot
heeft. De levendige Kiwi donderjaagde graag bij Maureen met andere honden,
gespring en gedraai etc., wat hiervoor verre van bevorderlijk was. Maar ze
heeft wel uitdaging nodig, ook geestelijk. Dus de combi hersenspelletjes,
oefeningen, in het bos lopen en heerlijk snuffelen zullen zeker bevredigen. Het
eerste dierenarts bezoek was spannend, maar ging goed en de eerste les op de
hondenschool verliep prima. We hebben vertrouwen. De band tussen Kiwi en baasje
wordt zo te zien al stevig: heerlijk tegen baasje aan slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten