Turbo, ruim 2, is een schat, ondanks een zwervend bestaan
vol verwaarlozing. Het regende reacties vanwege zijn uiterlijk à la Hollandse
Smous (wachtlijsten van 2 jaar!). Jammer. Prima natuurlijk als uiterlijk je
raakt, maar zeker bij rescues moet je je willen verbinden met een dier vanwege
het verhaal (karakter, rugzakje, geschiedenis). Die motivatie geeft ook
draagkracht, zeker als het rugzakje groot is. Dan denk je bv. bij een grom:
welk signaal geeft hij/zij af? I.p.v. een verkeerde reactie uit onbegrip die
niks oplevert of zelfs contraproductief werkt. Turbo heet ook niet voor niks
zo. Naast zijn onzekerheid en verlatingsangst door vroeger heeft hij een
tomeloze energie. Mensen moeten zichzelf kennen en zich afvragen: ben ik de
goede opvoeder die stabiliteit biedt en voldoende actie kan bieden?
Wat een koppie, niet? In Spanje
Op de open dag bij Glas Dierenarts
Turbo is op 8 december thuisgekomen bij zulke mensen. ’s
Morgens staat Turbo voor hun bed: tijd om op te staan. Hij slaapt op de
overloop. Dan 3 kwartier wandelen en later op de dag nog een lange wandeling
plus kortere uitjes. Hij kan al veel los en spelen met honden. Eerst loeide
hij, als hij alleen bleef. Na een maand lukte het al anderhalf uur. Dat ging in
kleine stapjes, ook met hulp van camera’s die je op internet bekijkt. Je kunt
dan ook even tegen hem praten.
in opvang
En deze lijst spreekt voor zich! Na zo korte tijd!
Turbo’s baasjes houden van hem, zijn duidelijk en rustig, en actief. Het recept
voor Turbo (en vele anderen) om weer vertrouwen op te bouwen.
Het diploma van Turbo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten