Een vroeg telefoontje: ‘Met de Dierenambulance. Bent u
een hond kwijt?’ Nee, Rafa en Kitty sliepen onder onze neus. Het betrof Trompa,
de Engelse Bull van 12 ½!!! Trompa overtreft de records van dit ras. Gemiddelde
leeftijdsverwachting is 6-9. Ze is op haar oude dag gedumpt in Spanje en 3
maart geadopteerd. Fantastisch dat er mensen zijn die een dier nemen dat al zo ver
in reservetijd leeft. Trompa werd dame op stand. Beide baasjes werken beiden op
de meest chique (en waarschijnlijk ook meest diervriendelijke) golfbaan van
Nederland in Wassenaar. Trompa gaat elke dag mee, net als haar 2 Chihuahua
huisgenootjes. Ze vermaakt zich geweldig. Scharrelt heerlijk rond en rijdt
graag op een golfkarretje. Net als in de auto. Daar springt ze zo in, maar is
er niet uit te krijgen. Nu had Trompa blijkbaar zin haar blik te verruimen.
Dat wij gebeld werden komt, omdat we de adoptiehonden na
aankomst registreren bij een chiporganisatie. De nieuwe baasjes hebben dat
keurig (staat in het adoptiecontract) laten overschrijven op hun naam. Maar de
registratie door Esperanza was niet verwijderd. Ze hadden dus 2 telefoonnummers
en belden ons eerst.
Toeval bestaat niet
Ook Cuca is al 12. Ze kwam oktober 2016 als 10-jarige
naar Nederland. Een schat, dol op aandacht. Maar zo verwaarloosd en gepest, dat
ze geen enkele druk verdroeg, onmiddellijk denkend dat men haar wat aan wilde
doen. Dan kon ze bijten. Ze is onder verdoving medisch verzorgd en bevrijd van
pijnlijke klitten, doornen en haar compleet vervilte vacht. Adoptie bleek
uiteindelijk geen optie. Te riskant dat er onverwacht iets zou gebeuren en Cuca
dan het kind van de rekening zou zijn. Dat was Cuca haar hele leven al geweest.
Met pijn in ons hart gaven we de droom op dat Cuca nog een paar jaar een eigen
liefdevolle familie zou hebben.
Maar Cuca is
gelukkig! Dierenthuis in Almere nam haar op. In dit dierenparadijs blijven alle
zieke, gehandicapte en getraumatiseerde dieren tot hun dood. Ze leven in alle
vrijheid in prachtige grote kamers en op het grote terrein. Cuca heeft daar
geen enkele druk, de (medische) verzorging is in eigen huis. Ze woont bij de
senioren en zowel op de dagelijkse wandelingen als op de maandelijkse
bezoekdagen is Cuca er altijd bij. We waren één keer op bezoek en kregen soms
een berichtje: het gaat Cuca heel goed.
Maar laatst was de verrassing wel heel groot. Op Faceboek
stond zomaar een lieve foto van Cuca. Van Cora die ook altijd helpt bij de Open
Dag in Diever voor de tweede kans hondjes. Wij reageerden opgetogen. Cora’s
antwoord: ‘Pas toen ik thuis was en de foto's bekeek las ik haar verhaal op de
site. Ze heeft het daar echt geweldig! Ze kwam een paar keer naar me toe voor
een knuffel en pakte toen zachtjes mijn hand. Zo lief en daarom heb ik haar op
de foto gezet. Toeval bestaat niet Dirkje....’
Geregeld staat onze 13-jarige Omi even op de site. Omi
verbindt. Omi ontroert iedereen. Haar verhaal raakt je in de ziel: een oud,
ziek hondje met oogjes vol zweren, dat in een dodingsstation in een hoek wordt
gesmeten. En Omi zelf ontroert. Door haar lieve uiterlijk en haar uitstraling:
helder en sereen. Door het neusje in de wind, de pootjes op het gras, het hele
stille genieten. Sommigen lieve mensen steunen haar financieel, want haar voer
en medicatie kosten het nodige. Hoe lang ze nog heeft weten we niet. Ze heeft
geregeld kleine Tia’s waarvan ze snel herstelt. We zijn dankbaar dat ze al ruim
een jaar zo geniet van maureen haar zorg en liefde en de heerlijke tuin en de
zachte mandjes. Omi heeft al meerdere versleten. Ze is niet meer zo schoon en
de vele andere dieren vinden het leuk om aan die zachte stof te sjorren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten