Na 4 dagen Cluj Napoca volgde een rondreis van
maandagmorgen 24 april tot vrijdagavond, aankomst Boekarest. Via Maramures, de
Bucovina, Moldavië, Donaudelta. Noord en Oost dus. Vanaf Constanza plankgas
Boekarest. Na 5 x Roemenië enkel in Cluj Napoca en Boekarest wilden we graag
een breder en daarmee hopelijk genuanceerder beeld van het land: qua natuur,
cultuur, oude(re) en recente (politieke/communistische) geschiedenis en de
impact daarvan op het landschap en leven. En niet te vergeten de situatie van dieren
per streek.
Zwerfhonden
In de Maramures met zijn afgelegen ligging en sterke
tradities, waar de tijd het meest heeft stil gestaan en het communisme minder
impact had dan elders (bv. geen collectivisatie van de landbouw) amper
zwerfhonden. Wel soms kettinghonden die er waarschijnlijk nooit van af komen.
En open en bloot in de blubber liggen soms. In Noorf-Moldavië iets meer. Verder
zuidwaarts zeker meer, vooral richting Constanza. Idem bij Boekarest. De
dodingswet heeft veel impact gehad. Boekarest stad is nu 'schoon'. Vraag niet
hoe dat gegaan is. Nog vandaag weer de hartverscheurende herinneringen hieraan
gehoord.
Er zijn enorme verschillen. Dat is typerend voor het
huidige Roemenië op alle gebieden. Het is inherent aan een ingrijpende en
relatief snel verlopende overgangsfase. Grotere verschillen tussen arm en rijk.
Nog kleine perceeltjes land met hak en handploegje bewerkt versus grote,
moderne bedrijven opgekocht door buitenlanders soms. Dierenliefhebbers met
huisdieren naast grote wreedheden. Er is nog een lange weg te gaan. De shelters
met honderden honden zijn er meestal beroerd aan toe. Ook de betere zouden in
Nederland ondenkbaar zijn.
Ondanks de lange reisdag konden we Fundulea, 30 km voor
Boekarest, niet laten liggen. Diepe herinneringen. Carmen bracht na de
dodingswet 6 van 'haar' straathonden hier onder om ze van een gruwelijke dood
te redden. Ze zaten hier een paar jaar, zeer beroerd, met 500 andere honden.
Roxy, Floricica (beide in Nederland geadopteerd), Daisy (na 4 maanden bij
Carmen thuis recent overleden), Codita en Maronica (nu beiden in Carmen's
huis), Negrutu die nog altijd in een ander, ietsje minder slecht shelter zit.
Het waren zware bezoeken. Een brok ellende. Nicu en
Catina zijn de enige twee die we eruit gehaald hebben. Die de kans op geluk
kregen. In het veld rondom altijd drommen zwervers die we voerden. Betty en
Lotje kwamen rechtstreeks uit dit veld. Carmen nam ze in haar armen mee in de
bus naar Boekarest.
Tot onze verbazing nu weinig zwervers. Een goed teken?
Nee. Vanmiddag hoorden we dat er daar op grote schaal vergiftigd is. De paar
die er liepen hebben we voer gegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten