Na veel mooie adopties incl. Pirate en de 2 zusjes (na ruim 2 jaar!) stokt het, sinds 24 aug. Dat kan. Soms is de 1e reactie gelijk raak, soms zijn er meerdere het allemaal (net) niet. Het gekke: er zijn amper reacties. En dit was altijd een goede adoptietijd! Reden??? Klimmen we uit een het Coronadal? Terugslag ivm de tijdens Corona aangeschafte dieren? Crises op veel terreinen, dus onzekerheid? We blijven positief. Genoeg te melden. Eigenlijk was er wel 1 adoptie: op Ibiza. Een daar in de natuur wonende Nederlander, dol op grote, witte honden, adopteerde in 2012 onze dove Sordo. In 2014 vroegen we hem of hij ook een plekje had voor Charles, ook groot en wit. Charles mocht komen. Dit jaar overleed Sordo en was Charles alleen. Ze vroegen ons om weer een grote hond, goed met katten en een kleuter. Maureen’s oog viel op Surya, net als Sordo en Charles van refugio Sierra Nevada. Hoewel zwart-wit, al 7 jaar en Leishmaniose (zonder symptomen) was ook Surya welkom op Ibiza (20 sept. Ze vinden haar super lief en ze loopt al heerlijk los.
Na Koos, Luna en Baco overleed opnieuw een Esperanza-hond:
Engelse Bull Trompa, geb. 02 apr 2006, ad. 03 mrt 18, overleden 10 sep 21. Bij
adoptie bijna 12, terwijl dit ras meest 8 – 9 wordt. We wilden dit oudje een
koude winter in een kaal asiel in de Sierra Nevada besparen. Het werden 3.5!!!
adoptiejaren. Ze werd 15.5!!! Guinness Book of Records? Trompa was een
bijzonder portret. Soms heel vrolijk, soms stront eigenwijs. Elke dag gingen
Trompa en de Chihuahua’s mee naar het werk, een chique golfbaan in Wassenaar.
Gek op autorijden, dus erin: hoepla. Maar eruit: een drama tot haar laatste
snik. Wij danken de baasjes voor Trompa’s prachtige leven en hun intensieve
zorg aan het eind. Trompa ligt begraven in een stil hoekje van de golfbaan.
Ook qua vermissing weer raak. Eerst Baloo (site 11 sept.).
Nu een telefoontje van een Dierenambulance uit Zeeland: Limon zwierf op straat.
We waren perplex. Als eentje een zorgzaam baasje heeft ... In juli bezochten we
hen nog met de camper. Limon was al een dag en nacht vermist. Bij een val met
de fietskar schrok hij zo dat hij wegrende. Gelukkig stond de combi
Dierenambulance en Database voor chipregistratie garant voor snelle hereniging
van Limon en baasje.
Soms vraagt men mee te denken bij een probleem. Recent mbt
Hongaarse Harry (ad. 18 aug. op site). Het gaat op zich heel goed. Toch is er
een gedragstherapeut ingeschakeld: na een paar weken ging Harry, mix Mudi
(werkhondenras) soms happen naar mensen. Een theorie is dat hij als veedrijver
werkte om de boel bij elkaar te houden. In opvang in Hongarije en later Smilde
vertoonde hij dit gedrag niet. Daar stond hij in de roedel natuurlijk nog wel
onderaan. Het is wijs dat zijn bazinnetje niet aarzelt eea direct aan te pakken
en te begeleiden.
In juli waren we ook bij Tango, dik 2, ad. okt. 2020. Een bewerkelijke schat. Veel vorderingen, ook zorg: ook hij viel uit, naar zijn vrouwtje’s zoon die dagelijks komt eten. Hoewel lief, vrolijk, erg energiek niet makkelijk.
Bowie draagt veel mee: een straatleven-rugzakje
(wrsch. toch meer angst daarvan meegenomen), nul opvoeding,
jachthond-gevoeligheid. Een kluif. Focus en positieve uitlaatkleppen zijn
belangrijk, dan kunnen zijn negatieve associaties en angsten langzaam slijten.
Stress bij baasjes werkt ook direct door. Bowie doet het prima als zijn
bazinnetje goed in haar vel zit en ze dagelijks lekker lopen op rustige plekken
waar Bowie los kan rond struinen. Ze wil hem gelukkig voor geen goud kwijt.
Uitvallen (m.n. naar mannen) en de leiding nemen komt vaker
voor. Naast vermijden van stress en positieve uitlaatkleppen (goed bewegen,
spelletjes) is van belang dat de hond klip en klaar weet: baasje heeft de
leiding. En laat bv. bezoek nooit met geknuffel beginnen. Er zijn meer manieren
van aanpak, als het maar helder is. Zo kwam het met de imposante Beer uit
Hongarije helemaal goed, terwijl de medewerksters van het bedrijf van zijn
vrouwtje in het begin niet eens achter haar bureau en in haar kasten mochten
komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten