September 10 2018 Guira heeft weer een thuis

12 mei is Guira na 1 ½ jaar adoptie afgestaan, om gezondheidsredenen. Gelukkig mocht ze weer in opvang bij Chantal. In dit gezin met 2 kleine kinderen en heel veel honden gedijde Guira enorm. Dat was wederzijds: het was zwaar voor hen om haar weer af te staan.

Guira is tussen de 5 en 6, op straat gevonden in Granada. Duidelijk net pups gehad die niet gevonden zijn.

Een grote, sterke hond met Mastin-karakter: een oud ras, gefokt om zelfstandig te waken en te beslissen. Het omgekeerde van de Labrador dus. Zulke honden moet je rustig benaderen en zeker niet willen dwingen. Niet iedereen heeft het in huis dit op de juiste wijze te sturen. Verder zijn het rustige, lieve, makkelijke honden. Gelukkig hadden de nieuwe baasjes hiervoor een hele eigenwijze Cairn Terrier waarbij ze hadden geaccepteerd dat hij niet luisterde. Zij zochten een maatje, een knuffelbeer, die bij het gezin hoort en vielen allemaal voor Guira.

19 augustus hebben zij haar met open armen ontvangen. Voor de diepere hechting, het echt met elkaar vertrouwd raken mag je gerust 4 maanden rekenen. Dus dat proces is in volle gang. Maar de eerste berichten zijn fijn. De dierenarts vond haar kerngezond en prachtig. Ze is heel blij, als ze thuiskomen, geniet van het banjeren in de tuin en het wandelen. Ze wonen een paar honderd meter van prachtige, uitgestrekte Drentse bossen. Loslopen gaat nog niet. Soms rent hun dochter een stuk met Guira. Binnenkort gaan ze een basiscursus doen, want het is hun streven dat ze op bepaalde plekken heerlijk los kan in de toekomst.

In opvang met de roedel van Chantal

September 7 2018 Baasjes schrijven hoe het gaat met ….

18 augustus 2 jaar geleden hebben wij jou, Beer, geadopteerd. Wat moest jij als zwerfhond uit Spanje veel afleren voor je nieuwe dingen kon aanleren, maar het is jouw en mij gelukt omdat wij beiden zo graag wilden. Oké je hebt geprobeerd mij te laten vliegen door jouw enorme krachten en dat is je ook een paar keer gelukt, maar op wat kneuzingen en flinke bloeduitstortingen na heb ik dat ook overleefd. Jouw angsten zijn grotendeels voorbij, ook al ben je nog heel bang voor de tuinslang, maar je schrikt gelukkig niet meer van alles wat je niet kent. Inmiddels ben je zó mijn maatje, ik heb altijd geloofd in jou. Je bent bijna mijn schaduw, waar ik ben wil jij ook wezen. Wij zijn heel blij en happy met jou en jij wilt ons alleen nog maar pleasen😊 Lieve Beer, ik wens dat je nog heel lang bij ons mag zijn😘

Dit ben ik samen met mijn zusje/vriendinnetje, is ze niet lief en mooi? Maar ja Rigt vond mij liever en mooier, maar over smaak valt niet te twisten!

Ik wilde onze vakantie met Peret graag met jullie delen, we staan zelfs op de FB site van Kloofs Camping! We hebben met onze motoren 2 weken door Engeland gereden en gekampeerd, samen met Peret. Wat is het goed gegaan. Een speciale hondentas aangeschaft voor vervoer op de motor, met ventilatie en speciale bevestiging. Hij kan rechtop zitten en liggen, heeft een groot scherm voor zich, dus geen last van wind.

Een ware motorhond! We zijn net terug en dachten dat hij er misschien genoeg van had, maar na een dag rust pakte Klaas zijn motorjas en Peret rende naar de motor! Het was heerlijk met hem!

Het gaat super met Pippa. Dikke maatjes met Rufus, veel stoei- en racemomenten door de tuin. Er zijn nog wel wat dingen die ze eng vindt, maar ze is heel nieuwsgierig, kan los op rustige plekken en weet bij wie ze hoort. Af en toe: groot mondje en stoer doen. 1 x naar de dierenarts gevlogen. Ze had chocola gepikt. Erg giftig voor een hond. Ze kreeg een spuit om te braken. Nou, dat heeft ze gedaan, ik rook enkel nog chocola die avond. Gelukkig heeft ze er niks aan over gehouden.

 Ik wil maar 1 ding: veiligheid bij een baasje

Foppe is een heel speciaal hondje voor ons. Wij hebben alle soorten en rassen al gehad, maar hij spant de kroon. En soms schrijven we elkaar in het Fries: Wy binne noch noait sa sljucht op in hûn west as Foppe, dus wy hoopje dat hy noch lang by ús wêze sil.

Lupita wijkt niet van onze zijde. Toen het zo warm werd hebben we haar leren zwemmen. Nu wil ze elke dag het water in. En als de deur van de camper open staat, zit Lupita erin. Ze zorgt er wel voor dat we haar niet vergeten.

Jullie hebben veel mensen blij gemaakt met hun nieuwe viervoeter die dankzij jullie hulp aan een nieuw leven zijn begonnen. Zo ook onze Din. Wat een kanjer: mee aan het werk op Kersenpop en de hele tijd los op dit muziekevenement, eten hier bij de Griek, wakker maken samen met de baas, maar eerst knuffelen voor het opstaan. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Augustus 28 2018 Drie Poolse honden

Er kwam een hulpverzoek voor een oude hond, Psikus geb. 2004, waarop we uiteindelijk ja hebben gezegd. Het blijft ons streven zieke, oude e.a. extra kansloze dieren te helpen waar mogelijk. Psikus zwierf op straat en zat al 10 jaar in het shelter op de kale bestrating. Hij kwam ook met abcesbulten. In 2016 kreeg het shelter vrijwilligers en werd voor het eerst met Psikus gewandeld. Dit jaar werd Vasia, 9 jaar lang zijn kennelmaatje, geadopteerd. Psikus ging achteruit. Ook fysiek: o.a. forse hartruis en gebitsproblemen. Wij zijn heel blij dat we deze ruwharige, stabiele, vriendelijke oude beer hebben laten komen. Hij geeft voor elke knuffel een grote knuffel-lebber terug en wandelt graag. Geen huis gewend, maar na 3 dagen al plaste hij buiten en nu is hij ook graag binnen.

Gisteren was het een zware dag voor Psikus: een ingreep onder aangepaste narcose (i.v.m. zijn hart). Een gespleten kies achterin de bovenkaak en 3 wortels verwijderd. De wond is gehecht. Zijn tandvlees is al langere tijd ontstoken. Waarschijnlijk eet hij daarom zo moeilijk. We hopen dat hij zich straks stukken beter voelt. En het allermooiste zou zijn: een baasje dat zegt dat hij mag komen, ongeacht het ongewisse van Psikus zijn levensduur. Iemand met een heel groot hart dus.

Tja, en in dat shelter zat ook Refkis, geb. 2006. Vermoedelijk huishond geweest. Sociaal met mens en dier. Maar dik als een bijzettafeltje en een hele slechte conditie. Refiks wandelde nooit, want er is een tekort aan vrijwilligers. Na aankomst hijgde hij enorm. Hij hoestte ook en had een dikke buik: vet en/of vocht? De dierenarts in Nederland constateerde ook bij Refiks een hartruis, een flinke zelfs. Maar bij Maureen ging het al beter. En …… Refiks heeft al een thuis!!! 8 augustus gearriveerd en 16 augustus naar een heerlijk thuis in Noord-Friesland. Een echte dierenfamilie die ook Psikus had willen adopteren. Maar gezien alle dieren daar was dat geen optie. Er zijn nog 2 oude honden, 3 katten, vogels, een papagaai, eenden, kippen. Een heerlijke wereld, zagen we bij het huisbezoek. Gezellig met al die dieren en toch rustig. En een heerlijke grote tuin. Een echte tuin: gras, struiken, kruiden, bomen. Refiks rolt graag op zijn rug in het gras. Het is aan de rand van het dorp. Daarna enkel weiland en rustige weggetjes richting zeedijk. Helemaal geschikt voor de ommetjes waarvan hij geniet.

Toen Psikus en Refiks werden gebracht was ook Irokez erbij. Hij zou hierna naar zijn adoptiefamilie gaan. Helaas van korte duur: één week! In één week had hij dus moeten wennen en voorbeeldig zijn. Hij was plakkerig, onopgevoed en druk …. hoe verzin je het. Geef zo’n dier en jezelf even tijd. Blijf rustig, wandel lekker op voor het dier geschikte plekken en zo nog wat die gewone gezond verstand dingen en je zult vooruitgang zien, wennen, groeiend vertrouwen, leren. Ook hij kwam dus naar Maureen. We hebben hem Abe gedoopt, Abe is nog maar een paar jaar, op straat geboren, uiteindelijk opgenomen door mensen die hem na een jaar naar het shelter brachten i.v.m. verhuizing. Hij is enkel lief, speels, vrolijk en ligt steeds aan je voeten. Hij is niet slaafs volgzaam, want hij heeft het het echt alleen moeten rooien na zijn geboorte. Maar wie alles rustig opbouwt met deze lieverd, die ook nog eens heel mooi is, krijgt een prachtige, lieve hond.

Augustus 26 2018 Wat een erge zomer! Niet de hitte wordt bedoeld, maar het meer dan ooit massaal dumpen van vaak oude(re) en zieke dieren.

Rayo

Een noodkreet van Anita van refugio Sierra Nevada voor hond Rayo. Ze zitten overvol. Met de gemeente was al crisisberaad. Het is bekend dat deze refugio alles over heeft voor hun dieren. Ook van ver dumpt men ze hier. Op één dag een oudere, zieke Sint Bernard en een jonge, dove Sint Bernard, beide met Leishmania. Plus Rayo. Baasjes gingen op vakantie. Dus op straat gezet. Rayo rende achter hun auto aan, tot hij werd aangereden en zwaar gewond op de weg lag. Dat doe je met een kerstcadeau, schreef Anita, dat je kinderen 9 maanden lang gelukkig maakte. Een Spaans patroon. Rond Kerst en Driekoningen geeft men cadeaus. Pups liggen in de supermarkt in een bak en kinderen die er eentje willen krijgen hun zin. En nu kon Rayo doodvallen. En de familie een fijne vakantie.

Ernstig gewond en uitgedroogd bracht de politie hem naar een dierenkliniek. Zijn reddende engelen. Dat is toch vooruitgang: in deze gemeente is een relatief goede samenwerking tussen de refugio en gemeente en politie. Bayo leed heel erg, maar is geopereerd en zal genezen. Maar intussen is het heel moeilijk. Er is geen opvang, dus zit hij in de overvolle refugio meestal in een bench in een caravan (hun ‘kliniekje’) vanwege de geopereerde poot. Maar hij wil eruit: hij hoort de andere honden. Dus zijn ze dringend op zoek naar een meer huiselijke opvang die beter is voor zijn genezing en voor Rayo zelf. En dan natuurlijk de rekening. Alleen al de operatie was € 500. Esperanza heeft deze betaald inmiddels. Ze hebben momenteel 19 flink zieke dieren. Dat betekent hoge kosten voor de dierenarts en voor medicijnen. Ja, de weg is lang ….

De beide Sint Bernards